در ژانویه ۲۰۱۹ با منابع و آثار وکتب مفصل این زوج که وقف این موضوع شده است کتابخانه‌ ای در دانشکده‌ی مسیحیت شرقی ساپینزا افتتاح شد. کتابخانه‌ی اسکارچیا ـ امورتی امروز یکی از کتابخانه‌های خصوصی ارزشمند در حوزه‌ی ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی در ایتالیاست استاد اسکارچیا در ۱۱ مارس سال ۱۹۳۳ در شهر رم واقع در ایتالیا به دنیا آمد و در اول جولای ۲۰۱۸ درگذشت. تحصیلاتش را در دانشکده رم گذراند و در ۱۹۵۵ در رشته حقوق فارغ‌التحصیل شد. زبان و ادبیات فارسی را به‌ عنوان زبان خارجی دوره تحصیلی انتخاب کرد و زیرنظر باوزانی، استاد ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی دانشکده ادبیات دانشگاه رم، به‌فراگیری آن مشغول شد، و علاوه بر آن، در کلاس‌های درس فارسی این استاد در مؤسسه ایزمئو نیز شرکت کرد و موفق به اخذ گواهی پایان دوره آموزش زبان فارسی گردید. او به زبان‌های انگلیسی، فرانسه، روسی، یونانی، ترکی، فارسی و گویش گیلکی، زبان کردی، زبان بلوچی و ... و نیز زبان لاتینی آشنایی داشت. اسکارچیا از مروجان زبان و ادبیات فارسی در ایتالیا بوده است. از جمله کارهای ارزنده‌ی او در ونیز، تربیت اساتید زبان فارسی بود، وی موفق شد تعداد قابل ملاحظه‌ای استاد و متخصص زبان و شعر فارسی تربیت کند. او متجاوز از صد و هفتاد کتاب و مقاله نوشته که اکثر آنها درباره‌ی اسلام و مذاهب اسلامی، زبان، تاریخ، فرهنگ و نویسندگان و شاعران ایرانی است و منتخب اشعار چند تن از شاعران ایرانی، افغانی و تاجیک را به‌ زبان ایتالیایی ترجمه کرده است. وی همچنین مؤلف مقاله‌ی «آثار هنری ایران در دوره اسلامی» در دائره‌المعارف هنرهای زیبای ایتالیا است. از ۱۹۵۶ تا ۱۹۵۷ مربی زبان و ادبیات ایتالیایی در دانشگاه تهران بود. از ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۷ در دانشگاه شرق‌شناسی ناپل و دانشگاه رم به‌عنوان استادیار به تدریس اسلام‌شناسی پرداخت و در فاصله همین سال‌ها ناشر مجله شرق امروزی وابسته به مؤسسه شرق‌شناسی رم بود. در ۱۹۶۸ به‌منظور تأسیس مؤسسه ایران‌شناسی به ونیز رفت و مدت هفده سال وقت خود را صرف ایجاد و توسعه مؤسسه ایران‌شناسی دانشگاه فوسکاری ونیز و تربیت استاد زبان فارسی در این دانشگاه کرد و ریاست مؤسسه زبان‌شناسی ایرانی را عهده‌دار بود. او که شعر و ادبیات را از روسی و زبان‌های اصلی جهان اسلام به ایتالیایی ترجمه می کرد شهرت زیادی کسب نمود، از جمله در سال 2000، جایزه ملی ترجمه که توسط وزارت فرهنگ ایتالیا به او اعطا شد اما همسر او زنده یاد بیانکارا ارکارچا امورتّی Biancamaria Scarcia Amoretti (متولد آئوستا، 26 نوامبر 1938 - و متوفی رم، 19 سپتامبر 2020 ) ایران شناس و شیعه پژوه پرکار و فعالی بود. استاد بازنشسته مطالعات اسلامی در دانشگاه ساپینزا بود. و در زمینه شکل گیری و تحول های نوین شیعه و به ویژه اسلام سیاسی تخصص داشت. او عضو کمیته علمی مجله ژئوپلیتیکا بود. برخی کتب او: مدارا و جنگ مقدس در اسلام، فلورانس 1974 جهان اسلام، درک واقعیات امروز با نگرش تاریخی، رم 1981 شیعیان در جهان، رم، 1994 جهان اسلام. پانزده قرن تاریخ، رم 2001 قرون وسطایی دیگر. روزنامه در اسلام از قرن هفتم تا سیزدهم، رم 2001(Un altro MedioevoIl quotidiano nell'Islam dal VII al XIII secolo)قرآن. یک قرائت، رم 2009 دین و سیاست؛ اسطوره. اقتدار. قانون، رم 2011 و نهایتا نقش آفرینی های زنان در جهان اسلام(2015) اما شاید ساده ترین راه آشنایی با دقت های نظری امورتّی، زحمت اندیشیده و ترجمه سنجیده شاگرد او و پژوهشگر امروز شیعه شناس مقیم ساپینزا، خانم لیلا کرمی باشد که مقالاتی مهم از او را در قالب کتاب مطالعات شیعه شناسی در ایتالیا به نشر آرما سپرده تا در قالب مجموعه کتاب سرو در 1397 منتشر کند. تفکیک معرفتی و نه تاریخ میان شیعه پیش و پس صفوی، فمینیزم و عدم درک هسته مرکزی تشیع یعنی ولایت(آنگونه که کوربن می یافت) ماندن سایر شیعه شناسان معاصر اروپا، در امورتّی هم دیده می شود ام بخاطر درک و فهم و خوانش منابع اصیل شیعی، کتابشناس بودن و حضور میدانی، نمی توان او را از کتابخانه یک پژوهشگر دین سیاسی و مطالعات فرهنگی مذهب در ایران کنار گذاشت.